وقتی از پناهندگی ورزشکار به پناهندگی رئیس فدراسیون رسیدیم - وبلاگ مایکروتاچ

به گزارش وبلاگ مایکروتاچ، خبرنگاران؛ این روزها تمرکز همه روی فوتبال است. جام جهانی شروع شده و تیم ملی کشورمان هم یکی از 32 تیم حاضر در این رقابت هاست که در نگاه مردم بیش از هر بار دیگری شانس صعود از گروهش را دارد. اما حتی چنین وضعیتی هم مانع نمی گردد که به یک خبر عجیب در حوزه بوکس نپردازیم. جایی که رئیس فدراسیون کشورمان در یک سفر برون مرزی به همراه تیم ملی جوانان تصمیم گرفت پناهنده گردد و دیگر به ایران باز نگردد!

به گزارش وبلاگ مایکروتاچ، پناهنگی ورزشکاران ایرانی خبری تازه نیست و هر چند سال یکبار لابلای خبرها شنیده می گردد. اما این برای نخستین بار است که یک مدیر ورزشی و یک نفر از لایه مسئولان ورزش کشور تصمیم گرفته از پوشش یک مسابقه ورزشی استفاده کند و پناهنده گردد.

همانطور که گفتیم موضوع پناهندگی ورزشکاران ایرانی خبر تازه ای نیست. فدراسیون های ورزشی برای اینکه آمار پناهندگی ورزشکاران ایرانی را کاهش دهند اغلب از آنها هنگام سفرهای بین المللی تعهدهای سنگینی می گیرند تا احتمال رخ دادن این اتفاق را کاهش دهند. اگر مقصد یک تیم ورزشی آمریکا یا یکی از اعضای اتحادیه اروپا باشد تعهدهایی که ورزشکاران باید بدهند سنگین تر هم می گردد چرا که اقبال به پناهندگی به این کشورها در میان ورزشکارن زیاد است. با همه این اقدامات اما هیچ وقت آمار پناهندگی در ورزش ایران صفر نشد. با این حال به نظر می رسد کسی تا کنون فکرش را هم نمی کرد که از خود رئیس فدراسیونی که از ورزشکارانش تعهد می گیرد تعهد بگیرد.

در واقع حسین ثوری، رئیس پناهنده فدراسیون بوکس اولین فردی در تاریخ ورزش ایران است که هم صندلی ریاست یک فدراسیون را تصدی نموده و هم اینکه همزمان با داشتن این مسئولیت تیم را ترک نموده و پناهنده شده است. قطعا این اقدام او منجر می گردد که از این پس روسای فدراسیون ها و مدیران ورزشی کشور هم پیش از سفرهای خارجی تعهدهای سنگینی بدهند که به فکر ترک تیم، بازنگشتن به کشور و پناهندگی نیفتند. ضمن اینکه اقدام ثوری بعلاوه تبعات سنگین بین المللی هم برای ورزش ایران خواهد داشت.