سیاست یک بام و دو هوای وزارت ارشاد در ایام کرونا - وبلاگ مایکروتاچ

به گزارش وبلاگ مایکروتاچ، بیش از هشت ماه است که کشور مانند بسیاری ازر نقاط دنیا به صورت جانکاهی با ویروس کرونا دست به گریبان است. بسیاری از مشاغل و صنوف آسیب های شدیدی دیده اند که در میان آنها بخش فرهنگ و هنر جزو پرضررها بوده است. حالا در شرایطی که بسیاری از هنرمندان در حوزه های مختلف با مسائل زیادی از بیکاری تا بیمه درمانی دست و پنجه نرم می نمایند و بخش های خصوصی به دلیل تعطیلی های اجباری خسارت های زیادی را متحمل شده اند، متولیان امر کمر همت را بسته اند تا رویدادهای رسمی و دولتی را در حوزه فرهنگ و هنر به هر نحو، برگزار نمایند؛ رفتاری که به زعم منتقدان، متناقض و به همین نسبت، از عدالت دور است.

به گزارش وبلاگ مایکروتاچ، با افزایش شیوع ویروس کرونا در کشور و از همان روزهای آغازین، کلیه برنامه های فرهنگی و هنری کشور به تعویق افتادند یا اینکه تعلیق و در نهایت تعطیل شدند. در حوزه هنرهای تجسمی نیز زمانی با وجود آنکه منع رسمی برای فعالیت گالری ها وجود نداشت، اما برگزاری نمایشگاه های هنری منوط به نداشتن مراسم افتتاحیه و رعایت کلیه پروتکل های بهداشتی اعلام شد. در این میان بسیاری از گالری ها به تصمیم شخصی و در راستای جلوگیری از شدت افزایش شمار مبتلایان به بیماری کویید -19، یا فعالیتشان را به فضای مجازی محدود کردند یا اینکه تعطیل شدند. آن دسته از گالری هایی هم که برگزاری نمایشگاه های حضوری را انتخاب نموده بودند، به دلیل شرایط حاکم بر جامعه، طبیعتا با استقبال قابل قبول و شایسته ای روبرو نشدند.تا آنکه با اوج گیری موج جدید همه گیری، از چند هفته پیش، هر گونه فعالیتی در این زمینه، ممنوع اعلام شد. با این حال، استثناهایی در حال خودنمایی است که نشانگر آن بوده است که گویا از نگاه متولیان امر، فعالیت نمایشگاهی اگر در بخش خصوصی انجام گردد، برای مردم خطرآفرین است اما اگر همان فعالیت در بخش دولتی صورت گیرد، خطری متوجه جامعه نخواهد بود!

بسیاری نیز معتقدند که محدود کردن فعالیت های فرهنگی و هنری از سوی دولت اقدام درست و قابل قبولی است، اما نه تا زمانی که نه تنها برنامه مشخصی از سوی دولت برای یاری به رونق هنر و حمایت از هنرمندان به ویژه در بخش های خصوصی وجود نداشته باشد، بلکه راه حل رسیدگی به این مسائل بی شمار صرفا در برگزاری برنامه های سالیانه دولتی ازجمله جشنواره ها خلاصه گردد که طبق روال هر ساله حتما باید برگزار شوند.

در چنین شرایطی به نظر طبیعی و البته منطقی می رسد که برای هنرمندان عرصه هنرهای تجسمی و فعالان بخش خصوصی این حوزه این پرسش مطرح گردد که اگر قرار به رعایت پروتکل هاست و یک گالری کوچک امکان برگزاری مراسمی ساده را ندارد، چگونه اجازه برگزاری دوسالانه ها و جشنواره های دولتی داده می گردد؟ ضمن آنکه این تمایز، خود شائبه هایی به وجود نمی آورد؟

به عنوان مثال یکی از هنرمندانی که اخیرا درخواستی مبنی برگزاری مراسمی برای افتتاح نمایشگاهش را در یکی از گالری های تهران با دفتر هنرهای تجسمی مطرح نموده بود، با رد شدن درخواست خود، چنین پرسشی را عنوان نمود. گویا پاسخ متولیان امر به این هنرمند اینچنین عنوان شده است که دوسالانه ها و جشنواره تجسمی از رویدادهای دولتی هستند و حتما باید برگزار شوند اما شما همچنان حق ندارید نمایشگاه برگزار کنید؛ اگر هم اعتراضی دارید، به ستاد کرونا مراجعه کنید!

به همین دلیل خبرنگار وبلاگ مایکروتاچ کوشش کرد تا با مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی تماس برقرار نموده، این پرسش را مطرح کند؛اما امکان ارتباط تا لحظه تنظیم و انتشار این گزارش فراهم نشد. سایر متولیان در این دفتر نیز اظهار نظر در این زمینه را برعهده و در صلاحیت مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی عنوان کردند.

اما بهنام کامرانی، کارشناس هنری و مدرس دانشگاه که کیوریتوری بعضی از نمایشگاه های هنری را نیز برعهده دارد، در گفت وگویی با وبلاگ مایکروتاچ در همین زمینه معتقد است که ازدحام یک گالری از یک سوپرمارکت بسیار کمتر است. اگر فاصله گذاری اجتماعی رعایت گردد، آسیب های فعال بودن یک گالری بسیار کمتر از بعضی از مکان های شهری است. بعد از برگزاری مراسم افتتاحیه، ممکن است در طول روز سه یا چهار نفر به صورت همزمان از یک نمایشگاه بازدید داشته باشد. بنابراین احتمال اینکه بیماری انتقال پیدا کند خیلی ضعیف تر از مکان هایی همچون بانک ها و سوپرمارکت ها است.

او درباره برگزاری رویدادهایی همانند دوسالانه ها و جشنواره تجسمی نیز اعلام کرد: علت برگزاری جشنواره های دولتی را باید متولیان امر شرح بدهند، اما انتظار می رود که این جشنواره ها به صورت مجازی برگزار شوند، درست همانند بعضی از جشنواره هایی که اخیرا به صورت آنلاین برگزار شده است.

کامرانی در ادامه با اشاره به آسیب های کرونا به بخش های فرهنگی و هنری، اظهار کرد: به طور کلی باید بسترهایی وجود داشته باشد که مراکز دولتی بتوانند از فرهنگ و هنر حمایت نمایند. موضوعی که در همه کشورهای دنیا معمول است، اما متاسفانه این بسترها در جامعه ما نحیف و کمرنگ هستند. امیدوارم شرایط کرونا باعث سرعت دریافت تصویب قوانینی گردد که از هنرمندان و مراکز فرهنگی و هنری حمایت می نماید.

این کارشناس هنری اعلام نمود: به طور کلی دنیا به دوره ای وارد شده است که باید ساز و کارهای تازه تری برای ارائه، فروش و حمایت از کار هنری را در نظر بگیرد و این اتفاق خیلی سریع باید بیفتد؛ چراکه بسیاری از مشاغل هنری آسیب پذیر هستند و با توجه به اینکه وقتی هنرمندی نتواند به کار خود ادامه دهد، مجبور می گردد به سراغ کارهای دیگری برود، قطعا فضای فرهنگی و هنری آن جامعه به شدت دچار آسیب می گردد.