یادداشت، چرایی برخورد سخت با اشغالگران آمریکایی در عراق - وبلاگ مایکروتاچ

به گزارش وبلاگ مایکروتاچ، مقامات کاخ سفید با بی اعتنایی به خواست عراق بر رویکرد خود در باقی ماندن در این کشور اصرار دارند و نه تنها به رویه های غیرقانونی و استمرار غارت ثروت های نفتی ادامه می دهند بلکه برای ایجاد یک ساختار حکومتی و حاکمیتی وابسته برنامه ریزنی می نمایند.

گروه بین الملل وبلاگ مایکروتاچ- اساس اشغال عراق توسط آمریکایی ها در سال 2003 بدلیل اجرای یک استراتژی جدید در غرب آسیا و تثبیت هژمونی تک قطبی در نظام بین الملل بود ولی بهانه هایی در داخل عراق ، بکار گرفته شد و نظام صدام که تا سالهای قبل در دهه هشتاد و نود میلادی در خدمت سیاست های استعماری قرار داشت را به جرم دارا بودن سلاح های کشتار جمعی ساقط کنند.

اگر حتی صدام تهدیدی برای امنیت و صلح دنیای بود، می بایست بلافاصله پس از سقوط نظام صدام، قدرت به عراقی ها منتقل می شد ولی آمریکایی ها با هدف خاورمیانه عظیمتر وارد عراق شده و برای آن حاکم نظامی مشخص کردند و قصد نداشتند این انتقال قدرت صورت پذیرد. اگر فشار و مطالبه مرجعیت و جریان های اصیل حزبی و مردمی در آن سال ها نبود، مقامات آمریکا با اعلان اینکه قصد دارند یک سیستم پایه آمریکایی برای کل منطقه را در عراق ، سامان دهند، حکومت عراقی و قانون اساسی عراقی به انتها نمی رسید.

اشغال نظامی عراق ، این فرصت را به آمریکایی ها داد تا در همه چیز دخالت نموده و هیچ قاعده و عرف بین المللی را رعایت نکنند. علی رغم تشکیل حکومت و کابینه و وزرای مختلف ، یک کننده آمریکایی در هر وزارت و موسسه ای ، حرف آخر را می زند و آنچه هم اکنون هم در عراق هنوز حاکم و جاری است، اینکه کننده آمریکا در بانک مرکزی عراق بر هر تراکنش کوچک و عظیم مالی اشراف و به آن دستور میدهد!!

شدت مداخله گری و تحقیر نظام و مردم عراق و غارت ثروت های نفتی عراق موجب شد تا طی 7 سال مقاومت ضد آمریکایی آنان را مجبور به فرار از عراق کند. با اینحال آمریکا عظیمترین سفارت خود را در دنیا به لحاظ مساحت و تعداد افراد نظامی و غیرنظامی و همه گونه تجهیزات و امکانات و فرودگاه هلی کوپتر ... را در آن حفظ نموده و با 5 هزار نیروی نظامی و اطلاعاتی ، بجز آنچه در اقلیم کردستان به بهانه های آموزشی . .. حفظ نموده بودند، در عراق بمانند. مجددا در سال 2014 با بهانه داعش به عراق بازگشته و علنا از راهبرد باقیماندن در عراق و همه اشکال اشغالگری و مداخله و تحقیر و تخریب این کشور سخن گفتند.

این امر موجب شد تا سال قبل مجلس عراق مصوبه خروج آمریکا و ائتلاف به اصطلاح مبارزه با داعش را به دولت عادل عبدالمهدی ابلاغ و یک تظاهرات یک میلیونی در بغداد از آن حمایت کنند. آمریکا به وسیله ابزارهای شانتاژ و فشار و کارشکنی و مداخله گری حکومت عادل عبدالمهدی را مجبور به استعفا کرد و در یک فرایند پرماجرا، برای فرار از اخراج مجدد و یک کوشش مشکوک در عراق، از فرایند نخست وزیر شدن مصطفی کاظمی حمایت کرد.

گروههای اصیل عراقی و فراکسیون اصلی و عظیم مجلس در رایزنی های اولیه با کاظمی به این جمع بندی رسیدند که کوشش سیاسی برای وادار کردن آمریکا به خروج از عراق به اجرا در آید و اینکار با تنش کمتری به نتیجه برسد ولی اگر مجموعه کوشش های سیاسی بی نتیجه ماند،به وسیله مقاومت عراقی و برای انتها دادن به حضور ویرانگر و اشغالگرانه و مداخله گرانه، با شدت به اجرا درآید.

مقامات کاخ سفید با بی اعتنایی به خواست عراق بر رویکرد خود در باقی ماندن در این کشور اصرار دارند و نه تنها به رویه های غیرقانونی و ناتوان نگه داشتن این کشور و استمرار غارت ثروت های نفتی و ... ادامه می دهد، بلکه برای ایجاد یک ساختار حکومتی و حاکمیتی وابسته به وسیله مداخله در انتخابات مجلسی سال آینده از هم اکنون در حال زمینه سازی و مقدمات هستند. بر همین اساس به جای یاری به حکومت الکاظمی در مسائل مالی، از برداشت مالی از حساب بانکی عراق در فدرال رزرو آمریکا (بانک مرکزی آمریکا) ممانعت به عمل آورده و طی ماه اکتبر پیش رو (در ماه مهر و آبان) مجددا به دنبال آشوب سازی و فتنه جدیدی در عراق و لبنان هستند.

هدف این آشوب ها و فتنه جدید به جز ناآرامی و هرج ومرج و فرسایش جریان های اصیل در عراق و منفعل کردن آنها، متولد کردن یک جریان متشکل آشوب گر و گسترده برای صندوق های رای و حمایت از یک مثلث مشکوک کردی-سنی-شیعی و به قدرت رساندن آنها در مجلس و حکومت آینده عراق است تا سیاست های آمریکایی را به اجرا گذاشته پیاده نظام مجانی برای کاخ سفید باشد.

بر اساس تصویر اجمالی فوق، مقاومت عراقی که کوشش های سیاسی را برای واداشتن آمریکا به خروج از عراق و انتها دادن به مداخله گری و اشغال، بی نتیجه دیده است، در کمتر از دو ماه گذشته بر شدت اقدامات ضداشغالگرانه خود افزوده اند.

همین امر موجب شده تا ترامپ بر خلاف اظهارات یک ماه قبل که قرار بود تعداد نیروهایشان را با سرعت به 3500 نفر برسانند این تعداد را به 2000 نفر کاهش دهند. آنچه بدیهی است اینکه عراق پس از 17 سال اشغال گری آمریکا که کارکرد، توان و فسادسازی همه موسسات و اغلب چهره ها و حتی بعضی جریان های سیاسی را دنبال نموده تا غارت ثروت به موازات سلطه بر این کشور، امکان پذیر باشد، حق مشروع خود را در رویکرد اخراج و مقاومت ضداشغالگری دانسته و برای نجات کشورشان از یک نیروی ویرانگر و حامی تروریسم که به جز غارت این کشور، اجازه هیچگونه سیاست توانمندسازی در زیرساخت ها و برخاستن از مسائل را نمی دهد، دست به هر کوششی بزنند.

نویسنده: هادی محمدی کارشناس ارشد مسائل عراق