روز چهارم، فیلمی برای بچه ها یا درباره بچه ها یا مناسب همه سن ها به جز بچه ها یا ... - وبلاگ مایکروتاچ

به گزارش وبلاگ مایکروتاچ، ساخت انیمیشن در کشور ما پیشرفت چشمگیری داشته و بچه زرنگ این را رشد را به خوبی نمایش می دهد. فیلمی که مایه های مذهبی خود را به خوبی عرضه می نماید.

* پسری به نام محسن که علاقه زیادی به اَبرقهرمان ها دارد، خود را به شکل ابرقهرمانی به نام بچه زرنگ درآورده است. او که به همراه خانواده اش در شمال به سر می برند، وقتی با حمله شکارچی ها به حیوانات جنگل روبرو می شوند، از ببر مازندران می خواهد که در صندوق عقبِ اتومبیل شان پنهان گردد. درِ صندوق خراب شده و ببر مازندران مجبور می گردد همراه با خانواده محسن به تهران بیاید. در نهایت حضور او در شهر افشا می گردد و محسن او را به جنگل بازمی گرداند. حالا محسن میخواهد با شکارچیان مبارزه کند و حیوانات را از دست آن ها نجات دهد...

در ابتدا باید اشاره نمود که در هیچ کدام از جشنواره های معتبر فیلم انیمیشن را در رقابت با فیلم های رئال قرار نمی دهند. حتی فیلم نامه و صداگذاری و سایر وجوه مشترک شباهتی به هم ندارند، که اگر این گونه بود، حداقل در سینمای ایران نمی توان ببری را به سر کلاسِ درس آورد و او را در چمدان جای داد و همراه با حیوانات به نبرد شکارچیان رفت. یا ما در سینمای مان فیلم موزیکال نداریم اما در این انیمیشن چند جا از ترانه و موسیقی بهره برده می گردد.

به هر حال ناگفته نماند که انیمیشن در ایران به لحاظ تکنیکی خیلی پیشرفت نموده و کم کم می تواند به انیمیشن جهان تنه بزند. البته در این انیمیشن با این که خیلی از صحنه ها به خوبی پردازش شده و واگنِ قطارها که کم نظیر است و رنگ ورورفتگی در آن بسیار خوب درآمده، اما در تهران اتوبوس هایی را می بینیم که اصلاً شبیه اتوبوس های موجود نیستند. با این وجود خودروی ملیِ خانواده محسن بسیار خوب و باورپذیر درآمده است.

اگر حداقل به یکی دو اشکال فیلم نامه ای بخواهم اشاره کنم، یکی زمانی ست که ببر مازندران در سطل مکانیزه زباله بسیار کثیف و سیاه شده، اما در صحنه بعد که به کلاس محسن می آید، انگار از حمام به آرایشگاه رفته و سشوارکشیده در آن جا حاضر شده است. یا این که حدود چهل بچه را فقط با یک ناظم به اردوی شهرستان بفرستند، قابل باور نیست. مورد دیگر بعد از این که محسن گم می گردد، پدر و مادرش به اداره محیط بانی می روند، اما وقتی محسن پیدا نمی گردد، شاهرود را ترک می نمایند و به تهران می آیند که این هم قابل قبول نیست.

حرف اصلیِ این فیلم که برای بچه ها ساخته نشده نه درباره بچه ها، این است که ابرقهرمان ها الگوی مناسبی برای بچه ها نیستند و ما خود می توانیم الگوهای بهتر و درست تری به بچه ها بدهیم. این فیلم مایه های مذهبی هم دارد که به نظرم در جای مناسبی وارد فیلم شده و حتی بچه هایی که داستان ضامنِ آهو را نمی دانند، خیلی سریع و کوتاه متوجه آن می شوند و با فیلم سنگینِ مذهبی که برای بچه ها درکش سخت باشد، روبرو نیستیم.