دریاچه ای در دل کویر لیبی - وبلاگ مایکروتاچ

به گزارش وبلاگ مایکروتاچ، دریایِ شنیِ اوباری محوطه ای وسیع از شن تپه های مرتفع در منطقه فزان در جنوبِ غربی لیبی است. 200000 سال قبل، این جا منطقه مرطوب و حاصلخیز بود که باران زیادی در آن می بارید و رودخانه های جاری فراوانی داشت. این رودخانه ها، دریاچه بزرگی را تغذیه می کردند، دریاچه ای به میزان جمهوری چک در آبگیر فزان که به آن دریاچه مگا فزان می گفتند. در ادامه با خبرنگاران همراه باشید.

در آن دوران که اصطلاحاً به آن دوران مرطوب می گویند، این دریاچه به بالاترین میزان خود یعنی 120000 کیلومترمربع رسید. تغییرات آب و هوا باعث شد تا این ناحیه، درواقع بخشی از ساهارا، به مرور زمان خشک شده و بین 3000 تا 5000 سال قبل، رفته رفته تبخیر گردد. امروزه بقایای این دریاچه به شکل دریاچه های کوچکی در میان شن تپه های مرتفع شبیه لکه های مرطوبی در بیابان پخش شده اند. در حال حاضر حدود 20 دریاچه در واحه های زیبایی با نخل هایی در حاشیه دریایِ شنی اوباری وجود دارد که به شکل ناهنجاری هایی در محیط سخت و زمخت بیابانی سر برآورده اند.

در بین بیشتر تصاویر دیدنی و جالب این دریاچه ها می توان به گابِرون و اُم الماء (مادرِ آب) اشاره نمود. گابرون که در کنار ویرانه های یک روستایی قدیمی واقع شده یکی از دریاچه هایی است که جهانگرد های زیادی از آن بازدید می نمایند .یک کمپ جهانگردی معمولی هم در ساحل آن ساخته شده که ایوانی باز و دلگشا، کلبه هایی برای خواب و فروشگاهی برای خرید سوغاتی دارد. دو رود زیباتر دیگر هم به نام های اُم الحصین (مادرِ این اسب) که آن را به نام اُم الحصان هم می شناسند و در جنوب گابرون واقع شده، و دریاچه ای دیگر هم در تارهونا، یعنی 11 کیلومتری اُم الحصان واقع شده است. با این حال این دو, جاذبه جهانگردی کمتری نسبت به گابرون دارند.

دریاچه های اوباری بسیار نمکی و شور هستند. این مسئله به خاطر آن است که این دریاچه ها به طور مداوم تبخیر می شوند و هیچ رود دیگری نیست که به آن بریزد و آنها را پُر کند (لیبی هیچ رود پایدار و قدیمی ای ندارد که عمری چندین ساله داشته باشد). این مسئله باعث شده که مواد معدنی حل نشده در آب این دریاچه ها متراکم گردد. بعضی از این دریاچه ها تقریباً پنج برابر شورتر از آب دریا هستند. بعضی از آنها به خاطر وجود جلبک های مقاوم به نمک، تقریباً به رنگ قرمزِ خونی درآمده اند.

اگرچه دریاچه های اوباری چندان هم کم عمق نیستند و چیزی حدود 7 تا 32 متر عمق دارند اما هم اکنون در معرض خطر خشک شدن قرار دارند. آب موجود در سفره های آب زیرزمینی ساهارا که ده ها هزار سال قبل در دورانی که رطوبت بیشتر بود ته نشین شد، در حال حاضر کاهش یافته و این به خاطر مصرف زیاد آب زیرزمینی به وسیله جمعیت روبه رشد این منطقه است. حدود 3 دهه قبل دولت لیبی پروژه بلندپروازانه ای به نام رود بزرگ مصنوعی را به عهده گرفت و شروع کرد، با این هدف که بتواند با یاری شبکه ای از لوله های زیرزمینی، آب های زیرزمینی منطقه فازن را استخراج کند تا دیگربار، رنگ و آبی به این بیابان بدهد