اینترنت ADSL از امروز و اینترنت همراه از فردا دوباره متصل می گردد، اما آیا شاهد پوزش خواهی با پرداخت غرامتی خواهیم بود؟! - وبلاگ مایکروتاچ

به گزارش وبلاگ مایکروتاچ، بنا به اخبار منتشر شده توسط خبرگزاری ها و گزارشات کاربران هم اینک اتصال ADSL شماری از کلان شهرها برقرار شده است، اما کاربرانی اینترنت سلولار باید تا فردا برای اتصال مجدد منتظر بمانند. حتی اینترنت به اصلاح ثابت TD-LTE ایرانسل هم تا هنگام نوشتن این سطور برقرار نشده و همچنان کاربران باید منتظر بمانند.

سوال اینجاست که آیا باید مسرور باشیم؟

پاسخ من احتمالا مانند بسیاری از شماها منفی است.

بعضی ممکن است اینترنت برایشان تنها وقت گذرانی در شبکه های اجتماعی باشد. هستند کسانی که تصور می نمایند دیگر یکی دو ساعت اسکرول و به اصطلاح حیرانی در اینستاگرام و تلگرام و واتس اپ، دیگر ارزش شکوه و شکایت ندارد!

اما من دقیقا مخالف این فکر می کنم و بر این باورم که حتی باید به وقت گذرانی کاربران هم احترام بگذاریم.

اطاله کلام و شاید بی فایده باشد که از حجم زیان های شرکت های ارائه دهنده خدمات و سایت های فروشگاهی سخن به میان بیاوریم.

میزان فروش اشخاص یا شرکت هایی که کاملا به شبکه های اجتماعی متکی بودند، در این مدت صفر شد و به علاوه حتی فروشگاه هایی که سرور داخلی داشتند و همچنان در این ایام فعال بودند به خاطر از دست دادن هیت ناشی از سرچ های گوگلی، کلی آسیب دیدند.

اگر میزان کارهایی که به خاطر نبود اینترنت در مدت به تعویق افتادند را حساب کنیم و اگر تعداد مقالات خوانده نشده یا نوشته نشده را به حساب بیاوریم، تاثیر این قطعی چیزی خواهد بود که شاید یکی دو ماهی عواقب آن پایدار خواهد بود.

در نظر آورید که بسیاری از ارتباطات خانوادگی و کاری بین ایرانیان داخل و خارج کشور در این مدت کاملا قطع بود.

نگوییم فضای مجازی! اینترنت دیگر جزئی جدایی ناپذیر از زندگی و شخصیت ماست!

و چقدر من از استفاده از واژه فضای مجازی متنفرم. این اصطلاح غالبا توسط ناآشنا با ماهیت وب استفاده می گردد، گویی که ما دو جهان داریم، یک جهانی فیزیکی و یک جهانی اینترنتی!

اما نه! مدتهاست که دیگر حد فاصلی بین اینترنت و خود فیزیکی ما وجود ندارد. گویی که اینترنت برای ما چشم و گوش و زبان شده.بدون اینترنت ما حتی از وقایع شهر کوچک هم بی خبریم.

اینترنت دیگر استطاله ای از خود فیزیکی ماست. گویی بخشی از ذهن و حافظه ما اینترنت شده:

یک زمانی تصور می کردیم که برای ارتقای حافظه و پردازش خود، زمانی خواهد رسید که احتیاج به پیوند ریزپردازنده ها و حافظه های جانبی به دستگاه عصبی خواهیم شد، اما حالا اینترنت بدون احتیاج به چنین پیوندهای عجیبی بخشی از ذهنیت ما شده است.

به علاوه اینترنت دیگر بخشی از شخصیت ما شده است. در این سال های برقراری اینترنت چه بسیار پیش آمده که متوجه تهی مغز بودن بعضی از دوستان و آشنایان و یا غنای تفکر بعضی دیگر شده ایم و ما دقیقا به خاظر نوشته ها و فورواردهای آنها در جای جای اینترنت بوده که متوجه بخش ناپیدای شخصیت بسیاری از دوستان خود شده ایم.

اینترنت توانایی ها و نیز ضعف های ما را عیان نموده است.

با توجه به اینها دریافت اینترنت از ما، دیگر شباهتی با قطع خطوط تلگراف در دهه های دور ندارد. قطع اینترنت یعنی محو شدن و از بین رفتن بخشی از وجود و تعاملات ما.

پیداست که در این نوشتار عامدانه وارد زوایای دیگر قطع اینترنت نشده ام. صرفا می خواستم بگویم که قطع اینترنت برای همه ما -اعم از شرکت های بزرگ ارتباطی ، فروشگاه ها، استارت آپ ها، دانشجوها و توده مردم- در حکم فاجعه بود و جبران این خسران، کار بسیار دشواری خواهد بود.

قطع اینترنت، پاییز سال جاری برای همواره در حافظه جمعی ما شاید با کیفیت 8K حک شده و نقش بسته و خاطره ای خواهد بود، سخت ناگوار!